اطلاعیه مهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم سایت تالار گفتمان !
پلیمرهای مقاوم در برابر آتش ، پلیمرهایی هستند که در برابر تجزیه در دماهای بالا از خود مقاومت نشان می دهند. به این گونه پلیمرها در ساختمان های کوچک، آسمان خراش ها، کشتی های کوچک و کابین های هواپیما نیاز است. درچنین فضاهای تنگی توانایی رهایی از یک حادثه آتش سوزی و خطر گرفتاری در آتش علی السویه است،اگرچه که خطر گرفتاری در آتش کمی بیشتر است. در حقیقت بعضی از گزارشات نشان می دهد که در حدود 20 درصد از قربانیان سقوط هواپیما که کشته شـــده اند نه فقط به خاطر سقوط خود هواپیما، بلکه به خاطر به وجود آمدن آتش و آتش سوزی هواپیما بوده که کشته شده اند.
کنترل قابـلیت اشتعال مواد مختلف موضوع مورد علاقه در سال های 450 قبل از میلاد بود. زمانی که مصری ها تلاش می کردند که اشتعال پذیری چوب را به وسیله خیساندن آن در پتاسیم آلومنیوم سولفات (آلوم) کاهش دهند. بین سال های 450 قبل از میلاد و دهه های اول قرن بیستم مواد دیگری برای کاهش اشتعال پذیری مواد مختلف استفاده شد که شامل آلوم و سرکه، خاک رس و مو، خاک رس و گچ، آلوم، سولفات فروس، گچ، آلومنیوم کلراید، آمونیوم فسفات، بوراکس و اسیدهای گوناگون بود. این تلاش های زود هنگام کاربردهایی در کاهش اشتعال پذیری چوب برای مواد نظامی، پرده های تئاتر و دیگر منسوجات پیدا کرد. برای مثــال کارهای مهم در این دوره اولیه شامل اولین گواهی ثبت اختراع برای مخلوطی بود که شعله وری را کنترل می کرد و به O b a d i a h W y l d در سال 1735 نسبت داده شد و دیگری اولیـن اکتشاف علمی کنترل شعله وری بود که توسط J o s e p h L o u i s G a y L u s s a c در سال 1821 انجام شد.
رشد و توسعه بعد از جنگ جهانی دوم
تحقیقات در مورد پلیمرهای کنترل کننده آتش به خاطر نیازی که به نوع جدید پلیمرهای ترکیبی در جنگ جهانی دوم پیدا شده بود، تقویت شد. ترکیب پارافین هالوژنه شده و اکسید آنتیموان توانسته بود به عنوان یک کاهش دهنده آتش برای چادرهای برزنتی موفق باشد. همچنین ساخت و سنتز پلیمرها، مانند پلی استرها به همراه منومرهای کنترل کننده آتش در این زمان رواج یافته بود. اضافه کردن افزودنی های مقاوم شعله به پلیمر، یک راه معمول و نسبتاً ارزان برای کاهش دادن شعله پذیری پلیمرها شده بود؛ در حالیکه ترکیب پلیمرهای ذاتا مقاوم در برابـر آتش به عنوان یک جایگزین گرانتر باقی مانده بود. اگـرچه مشخصات و خواص این پلیمرها معمولاً در جلوگیری از احتراق کارامد تر هستند.
احتراق پلیمر
پلیمرهای قدیمی تحت گرما تجزیه می شوند و محصولات قابل احتراقی از خود بر جای می گذارند. بنابراین می توانند از آتش نشٲت بگیرند و به راحتی آتش را گسترش دهند.
فرآیند احتراق زمانی شروع می شود که گرمایش یک پلیمر منجر به تولید محصولات سبک شود. اگر این محصولات به مقدار کافی غلیظ هستد، آنگاه در محدوده اشتعال پذیری، و در دمایی بالای دمای احتراق، احتراق ادامه پیدا می کند.مادامی که گرمای داده شده به پلیمر به میزان کافی می ماند که تجزیه گرمایی آن را به نسبتی بیش از آنچه که برای تغذیه شعله لازم است نگهدارد، احتراق ادامه پیدا می کند.
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !
ویسکوزیته 
دانلود دیکشنری جامع مهندسی پلیمر 
ساخت سبکترین و عایقترین ماده جامد جهان
ژلاتینی که گلوله را در هوا نگه میدارد 
پلیمرها جایگزین ام.دی.اف می شوند
جزوه ریاضی ۱ دانشگاه صنعتی شریف
رسانش داروهای ضدسرطان بااستفاده ازکپسولهای قندی